Verslag Zwolle

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na een winter van sleutelen, groot onderhoud, aanpassen en poetsen, waren we ruim op tijd klaar voor de 1e wedstrijd van 2013.
Aangezien het een thuiswedstrijd is, is het natuurlijk altijd spannend hoe de trekker het gaat doen en of alles heel blijft. Meestal wil een thuiswedstrijd niet zo lukken.
Veel van onze sponsoren waren aanwezig, evenals natuurlijk veel bekenden, familie en fans. Dit brengt natuurlijk wel wat extra verwachtingen met zich mee, dus ligt de lat automatisch wat hoger.
Vrijdagavond, hebben we de bus en de trekker weggebracht en vast een mooi plekje gezocht. Gelukkig konden we weer op het plekje staan waar we al een jaar of 5 staan. We hebben de tent opgezet en wat stoelen en tafeltjes. De merchandising klaar gezet en natuurlijk even bij de baan gekeken.
Deze zag er goed uit en voelde ook goed.
Er stonden nog een aantal testpulls op het programma, konden we mooi zien hoe de baan zich hield. Helaas kwam het Smidje vanwege koppelingsproblemen niet van de plaats. Hierna was het de beurt aan Rob van der Waal met Never Satisfied. Deze run zag er veelbelovend uit, de baan bood goed grip en was direct van de start af goed te berijden.
We hadden genoeg gezien.
Op zaterdag stonden we voor zowel de 4.5 ton in de middagsessie als voor de 3.5 ton in de avondsessie ingeschreven. Aangezien onze klasse toch echt de 3.5 ton is, is het altijd lastig om wel of niet aan te haken in de 4.5 ton. Kans op schade in de 4.5 zou natuurlijk kunnen betekenen dat we niet konden mee doen in de 3.5 tons klasse.
Aangezien we deze winter de banden en de aandrijving hebben aangepast, wilden we eigenlijk wel testen hoe dit zou uitpakken.

De 4.5 tons klasse stond als laatste in het middagprogramma. Er stonden een 7 tal tractoren aan de start, waarvan wij als enige in 3.5 tons uitvoering. We hadden verder ook geen gewichten bij gehangen, om zodoende echt te kunnen testen wat de trekker zou gaan doen.
We waren als 4e aan de beurt en we gingen er goed voor zitten.
Theo ging op deze uitstekende baan vlot op het gas en de trekker tilde het neusje op en ging er weer ouderwets in hangen. Halverwege de baan, trok de combinatie wat naar links, maar Theo besloot niet al te veel te remmen aangezien we zoveel mogelijk data wilden verzamelen. Toen achterin de 60 meter bleek dat de trekker de baan uit zou gaan, trok hij het gas dicht en stonden we stil ergens bij de 75 meter en inderdaad buiten de baan.
We hadden sowieso al besloten dat mocht het zo geweest zijn dat we een full pull reden, we niet in de finale zouden terugkomen. Na deze diskwalificatie was daar dus ook sowieso geen sprake van.
Maar we waren super tevreden over het resultaat, de trekker liep goed, we hadden een mooie show neer gezet en we konden het nieuwe verzet goed rond krijgen. Verder waren we blij te zien dat de banden goed plooiden en veel grip gaven.
Grote domper op deze middag was wel dat Four no Hemi, die vanuit Italie was afgereisd, eerst problemen hadden met starten. Gelukkig werd hier goed op ingespeeld en men kreeg de gelegenheid de trekker te repareren. Hierbij kreeg men veel hulp van met name het Lambada team die onder andere een pointbox uitleende en de mannen hielp met sleutelen.
Ondertussen werd zanger Jannus op onze trekker binnen gereden en kregen we een aantal bekende songs van deze zanger te horen.
Nadat hij was uitgezongen, was het dan de beurt aan onze Italiaanse gasten.

De trekker haakte goed op en leek op een full-pull af te stevenen, echter rond de 70 meter sloeg het noodlot toe. Er ging iets mis in de aandrijving waardoor de trekker met een smak op de baan klapte. Of door de klap of door de kracht die vrijkwam uit de aandrijving, kwamen de motorsteunen los van het frae. Bij de motor rechtsachter brak ondertussen de krukas en deze viel compleet van de trekker af. De verslagenheid bij het team was groot en als je dan weet hoeveel werk zoiets is om te repareren, is dit ook heel begrijpelijk.

Alle overige deelnemers haalden een fullpull en de eindstand zag er als volgt uit:
Whispering Giant fp 75.82
Lamabada fp 75.21
Iwan fp 70.81
Rising Star fp disq
Green Fighter 69.23
Four no Hemi 75.04
The Judge disq.
Terug bij de bus hebben we de trekker gecontroleerd en de data van de datalogger bekeken. Hierover waren we erg tevreden.
Ondertussen aten we wat en dronken we wat samen met fans en sponsoren.
In de avondsessie stonden we als 2e klasse op het programma. Na het uitvallen van Green Fighter en Four no Hemi, stonden er nog 8 tractoren aan de start.
Als eerste stond Whispering aan de start en deze zette een mooie full pull neer. Black Cat was als tweede en met een mooie run kwamen ook zij aan het einde. Iwan haalde het niet en bleef steken op 73.05 mtr.
Bertus kwam niet snel op gang met Double Screamin' maar haalde wel een full pull.
Super Kasper kwam de baan op en de Griffons lieten hun roffelende sound horen. Gerard ging voortvaren op het gas, maar helaas liet de achteras het afweten, de motoren bleven nog even heel hard doorlopen, een afstand van 66.83 mtr.
Langzaam begon de spanning op te lopen, Rising Star was aan de beurt.
Het team uit Oene heeft ook de nodige veranderingen aan de trekker gedaan, zo hebben ze onder andere de wielsnelheid omlaag gebracht. Dit had zijn uitwerking, de trekker ging met een super balans hard naar het einde.
Onze Griffons werden gestart en Theo werd voor de sleepwagen geloodst, menig vingertje werd gekruist, Theo ging vlot op het gas, de trekker ging hangen en als een speer naar het einde.
We zagen dat we veel meer snelheid maakten dan vorig jaar en dat de motoren toch het toerental konden vasthouden. De banden deden hun werk goed. We stonden in de finale !!!
Hierna was het de beurt aan Lambada en ook zij reden op hun thuiswedtrijd zich in de finale.

Hoewel het erg koud was, waren de motoren toch aan de warme kant. We moesten behoorlijk koelen en vroegen of wij als laatste in de finale mochten rijden om zodoende genoeg tijd hiervoor te hebben. We mochten als laatste rijden.

Whispering Giant beet de spits af en zette een afstand neer van 70.34 mtr. Black Cat ging voortvarend van start, alleen begaf ook hier de achteras het en stond de combinatie stil op 29.38 mtr.
Bertus, kreeg niet de juiste balans maar kwam wel verder, hij zette de vlag op 70.72 mtr. Rising Star deed de run uit het boekje nog een keer over en verzette de vlag naar 73.28 mtr. De spanning liep op, Lambada kwam op de baan, Gert trok het gas vol open, moest wat remmen, hij kwam in de buurt van de vlag, maar haalde het net niet, 71.66 mtr.
Nog meer vingers werden gekruist, schietgebedjes gedaan, nog een shaggie gerold, waar zouden we eindigen.
De motoren liepen als vergif, de voorwieltjes los van de baan. Toch ook wat bijremmen om het juiste spoor te houden.....
de trekker stond stil, ook in de buurt van de vlag, het dreunen van de motoren hield op, het scorebord gaf de uitslag 72.13 mtr goed voor een tweede plaats. De ontlading was groot want we waren super tevreden. We lieten dit keer onze grootste concurrenten achter ons en moesten er ook 1 voor laten gaan. Na de pech van vorig jaar gunnen we dit het Rising Star team van harte. Mannen gefeliciteerd.
Wat een finale was dit geweest, spannend tot het einde en de top 5 zat binnen 3 meter van elkaar. Het publiek had ook zichtbaar genoten en stond op de banken.
Geweldig mooi om te zien.

Na de prijsuitreiking de trekker terug gebracht naar de bus en daar een geweldig feestje gevierd, genietend van het feit dat de veranderingen goed hadden uitgepakt.
Natuurlijk valt dit op 1 wedstrijd nog niet met zekerheid te zeggen, maar dit hebben we in ieder geval al weer te pakken. Onze beste klassering ooit in Zwolle en bovenal een keer geen schade aan de trekker na deze indoor.

Het bleef nog lang gezellig en onrustig in het rennerskwartier. Mannen van de Predator, bedankt dat we wat bier van jullie konden overnemen.......
Tevreden over drie geweldige runs en een mooie beker rijker vertrokken we naar huis om nog even bij snackbar Timmer af te sluiten.
Voor de film klik hier. Komende weken zal er nog wat aan de trekker worden aangepast en hopen we op tijd weer klaar te zijn voor de wedstrijd in Ahoy op 9 Maart.