Een paar drukke weken achter de rug om de schade aan de achteras te repareren en de trekker weer topfit te krijgen. Eerst werd er begonnen met de demontage van de achteras om precies de schade te kunnen bekijken. Al snel waren we erachter dat er een tand of meerdere van de pignonas was afgebroken en deze de boel had geruineerd. Na Zwolle hadden we dit set tandwielen gemonteerd aangezien onze oude set wat putting vertoonde. Nu stonden we voor de keuze, of de "oude"originele Rockwell er weer in of een nieuwe aftermarket die we nog op voorraad hadden liggen. Een ander probleem, lagers die hadden we niet liggen, dus moesten we op zoek. Bestellen dat spul, maar na zoeken bleek dit niet 1,2,3, op voorraad. Aangezien de verwachting was dat deze (te) laat binnen zouden komen, afgelopen maandag deze opgehaald bij Willem Veldhuizen zodat we de achteras in elkaar konden gaan zetten. Ondertussen hadden we al het nodige aan onderhoud en controles gedaan. Preventief de aandrijfriempjes van de ontstekingen vervangen aangezien we niets aan het toeval willen overlaten. Verder de gebruikelijke controles en onderhoud.
De trekker moest donderdag klaar staan, aangezien we een uitnodiging hadden ontvangen om naar het feest van sponsor Jan Hofstede in Genemuiden te komen. Vrijdagmiddag werd de bus nog even gewassen voor deze gelegenheid. Tijdens het feest, de trekker nog even gestart en onder belangstelling van veel toestromende kijkers, de V12's even door Genemuiden laten klinken. Na een gezellig feestje net na middernacht thuis, we hadden natuurlijk nog veel langer van de gezelligheid kunnen genieten, maar ja een beetje fit zijn voor de volgende dag was ook wel fijn. Zo lagen we toch nog redelijk op tijd in bed en konden we gaan slapen. Althans,..... de meesten van ons. Jan lag net in bed,toen er gebeld werd door Bertus Boer, Lambada had problemen met de achteras. Een kroon en pignonwiel hadden ze op voorraad, maar......... geen lagers. Zonder aarzeling zei Jan, ik rij wel naar het eiland en kom ze brengen. Aangekomen in Zwolle, was daar een deel van het Lambada team aangekomen met de gedemonteerde achteras, uiteindelijk hadden ze het spul rond 7 uur 's morgens weer voor elkaar.
Om 11 uur vertrokken we bij het station met een miezerige regen, onderweg begon het nog echt hard te regenen ook. Aangekomen @ the Beach, bleef het dreigen met af en toe een miezerbuitje. We hadden deze dag onze sponsoren uitgenodigd naar de wedstrijd te komen en samen met ons deze dag te beleven. De organisatie had ons een mooi plekje dichtbij de baan toebedeeld. Nadat we ons "kamp" inclusief tap en tafeltjes en stoeltjes hadden opgebouwd, ontvingen we vanaf een uur of half 2 onze gasten. Onder het genot van een bakje koffie, een frisje of een biertje werd er bijgepraat en her en der onderling kennis gemaakt. Een mooie club bij elkaar. Onze klasse stond als eerste aan de start en zo trokken we met een grote groep op tijd naar de baan om daar te genieten van de Modifieds.
Als eerste stond daar Seaside aan de start, in de proeftrek kwamen ze tot 102 mtr precies. De sleepwagenafstelling bleef uiteindelijk zo staan, Seaside besloot later terug te komen voor de officiele trek. Dan was het de beurt aan thuisrijder Eager Beaver.Ook dit team had de laatste weken niet stil gezeten, na een dikke motorschade in Oudenhoorn, hadden ze 1 motor opnieuw moeten opbouwen en waren de overige motoren allemaal los geweest. Groot was dan ook de ontlading toen er een fullpull genoteerd werd na een run met een mooie balans. Hierna de beurt aan Bits 'n Pieces, helaas liep de trekker tijdens de run naar de rechterkant en werd de witte lijn geraakt, diskwalificatie. Lambada dan, na een nachtje doorsleutelen natuurlijk ook spannend of alles heel zou blijven, "oude Willem" reed in een mooie stijl naar het eind van de baan, waar al het vermogen werd omgezet in snelheid. Doordat Rising Star en Black Cat waren opgeschoven was het onze beurt, de spanning steeg, zou de achteras het houden? De eerste keer altijd weer spannend of het heel blijft. Theo ging heel vlot op het gas, de trekker had moeite met in balans komen, maakte veel toeren en liep niet strak rond, de snelheid kwam er niet echt in en vanaf een meter of 70, was het graven.... toch haalden we de fullpull lijn, maar het ging niet van harte. De aanpassingen aan onze trekker maken dat we vooral aan het eind van de run meer meters maken en de trekker veel meer dan eerder "doorgraaft" aan het einde, dit was tijdens deze run zeker ons geluk. Whispering Giant, krijgt de trekker en de banden steeds beter onder controle en liet ook een full pull noteren.
Super kasper kende een mooie start, maar moet het op de oude Firestones toch afleggen, ze kwamen tot een afstand van 67,47 mtr. Rising Star aan de start, in een mooie balans kwamen ze tot 106,99 mtr niet genoeg voor een finaleplek. Seaside deed het de 2e run beter, ze kwamen bijna 4 meter verder dan hun eerste run, maar ook dit was niet genoeg voor een finale. Black Cat kwam als laatste, het wisselen van een van de pointboxen van de ontsteking had niet het gewenste resultaat opgeleverd, ze stonden met "slechts" 3 draaiende motoren aan de start. Evengoed hadden ze een mooie run en daarbij een afstand van 101,48 mtr.
Finale, Eager Beaver reed op de Mitas banden met een mooie balans naar 95, 61 meter, Jaap was een blij mens en bedankte middels de microfoon van de speaker de dames van het thuisfront, en alle mensen "achter" het team voor het geduld aangezien hun "mannen"nogal veel tijd in de schuur doorbrengen. Zijn vrouw Astrid had zichzelf eerder in de week, toen ze hem "toevallig" tegenkwam voorgesteld als: Ik ben "Astrid je vrouw........" .
Lambada dan, Willem ging na een mooie start vol op het gas, de V8 motoren bleven de toeren vast houden, de achteras deed zijn werk zoals het moest en hiermee kwam de trekker tot stilstand op 108,90 meter, wat een run en wat een "distance to beat".
We maakten ons geen illusies, wetende dat we ten opzichte van lambada pk's tekort komen. Wij moeten het hebben van het op de baan overbrengen van al onze beschikbare pk's, hierbij klopt het plaatje dit seizoen, als je kijkt naar banden, balans en vermogen, ook laten we ons niet gek maken om de trekker op zijn scherpst te zetten aangezien we geen motoren op voorraad hebben staan en dus een risico kunnen nemen. We steken in op betrouwbaarheid en dat gaat tot nu toe tot volle tevredenheid. We hadden voor de finale wat aanpassingen gedaan, Theo stond aan de start, inmiddels weer gewend aan onze "oude blauwe sleepwagen". Rustiger op het gas dan de eerste run, de voorwieltjes kwamen los, het gas ging er vol op, halverwege moest er flink geremd worden om het juiste spoor aan te kunnen blijven houden, de neus bleef mooi een klein stukje los, wederom trok de trekker het laatste stuk goed door, de V12's werden stil gezet op een afstand van 103,23 meter. Wow kippenvel, wat een run en wat mooi om de reacties van al die bekenden en onbekenden te zien. We kregen tijdens het terug slepen een dik applaus te horen. We hadden sowieso het podium bereikt, maar er kwam nog 1 trekker.
Bas Liefting ging er ook goed voor zitten en gaf de Whispering de sporen, de neus los, strakke run, mooie balans. De eindvlagger zwaaide, het scorebord gaf de cijfers aan,.... 96,88 mtr.
We hadden wederom een 2e plek te pakken, super blij met deze prestatie en evenzo belangrijk, geen zichtbare schade. Natuurlijk moeten we de trekker komende week weer grondig nakijken, maar dit gaf een heerlijk gevoel. terug bij de bus felicitaties, lachende gezichten, en mooie verhalen. Er werd een feestje gevierd onder het genot van een drankje en er stond een heerlijke bbq gereed. Het bleef nog lang gezellig bij de bus. Zo gezellig zelfs dat we wederom een beroep moesten doen op onze inmiddels "vaste bierleverancier" Sledge Hammer. Manuela, drukte het mooi uit: Sledge rescue team, en zo is het wel. Als je ziet, hoe we als teams met elkaar omgaan, de beleving van een ieder, de tijd en moeite die er in onze sport gestoken wordt, felle concurentie op de baan, daar wordt strijd geleverd, daar wordt een show neergezet, daar wordt het publiek vermaakt. Daarbuiten,.... altijd bereid elkaar te helpen, op technisch vlak, levering van materialen, middelen, inzet van tijd, begrip van de achterban als er weer wat extra uren in de "hobby" gestoken moeten worden.
Maar vooral dank aan al onze sponsoren, we hebben niet een "groots" budget, maar wel een prachtige groep bedrijven en mensen achter ons staan die dit mogelijk maken, die ons onze hobby laten "gebeuren", die ons hun vertrouwen geven dat we iets goeds doen met hun bijdrage en die we graag trots zien rondlopen, als we zo een mooie prestatie hebben geleverd. Iedereen super bedankt!!!!
Komende week de trekker klaar maken voor Aagtekerke, waar we natuurlijk weer super gemotiveerd zijn goed te presteren. Er staan nog 4 wedstrijden op het programma voor de competitie. Voor zover wij het begrepen hebben, tellen de komende 2 wedstrijden nog meer voor het klassement en wordt er daarna bepaald wie er naar het EK in Denemarken mogen gaan. We zouden daar graag aan de start verschijnen om onze derde plek van vorig jaar te verdedigen. Maar zover is het nog lang niet, we kijken van wedstrijd tot wedstrijd en passen daar ons plan op aan. Een aanpak die soms wat tijd kost, maar uiteindelijk is het de weg die we al jaren volgen en die ons dit seizoen brengt waar we nu zijn, we staan 2e in het klassement, inmiddels 13 punt achter op de koploper, 11 punten los van de gezamelijke nummers 3, dit hadden we niet durven dromen....
See you in Zeeland.
Laat wat van je horen Reactie toevoegen